درباره نویسنده: جاناتان اسکات لی (Jonathan Scott Lee) دانشیار فلسفه دانشکده ناکس (Knox) در گیلزبرگ (Galesburg) ایالت ایلینویز است. او لیسانس فلسفه (۱۹۷۳) خود را از دانشگاه تمپل و مدرک فوق لیسانس (۱۹۷۴) و دکتری (۱۹۷۸) خود را از دانشگاه کنتیکت ایالات متحده اخذ کرده است. پایان‌نامه دکترای او (۱۹۷۸) درباره‌ی متافیزیک فلوطین بوده است. از او مقاله‌هایی درباره لاکان و دریدا در مجله PsychCritique منتشر شده است و همچنین مقاله‌هایی درباره آنتونن آرتو (Antonin Artaud)، استفان مالارمه (Stephane Mallarme) و جان کیج (John Cage) برای مجله‌هایی مانند boundary 2 و Revue d’esthétiqe نوشته است. از او کتاب دیگری نیز با نام «من هستم چون ما هستیم» (I Am Because We Are) منتشر شده است.
درباره کتاب:
کتاب «ژاک لاکان» نوشته جاناتان اسکات لی نخستین بار در سال ۱۹۹۱ از طرف انتشارات دانشگاه ماساچوست منتشر شده است. این کتاب از هفت فصل مختلف تشکیل شده است. فصل اول کتاب پس از ارائه گاه‌شمار زندگی لاکان با شرح سال‌های اولیه حیات او آغاز می‌شود و در ادامه با معرفی چهره‌های برجسته‌ای که لاکان در مسیر علمی خود با آن‌ها مراوده‌هایی داشته است تلاش میکند تا خواننده را برای فهم بهتر رویداد‌های آن دوران یاری کند. فصل دوم مروری کلی در نوشته‌های اولیه لاکان از جمله دو مقاله‌ی مهم او در مورد خانواده است و در ادامه با نگاهی دقیق به نوشته‌های او درباره تئوری تاثیرگذار «مرحله‌ی آینه‌ای» به پایان می‌رسد. مباحث اصلی کتاب در فصل‌های سه و چهار واقع شده است که برخی از ادعا‌های اصلی تئوری لاکان را با استفاده از متن مهم سال ۱۹۵۳ او، «کارکرد و عرصه گفتار و زبان در روانکاوی»، تشریح میکند. فصل سه که طولانی‌ترین فصل کتاب است در ابتدا دلیل مخالفت صریح لاکان با روانشناسی اگو را بررسی میکند و سپس نقش ساختارگرایی و زبان را در شکل دادن به تئوری بدیع لاکان مورد بحث قرار می‌دهد. فصل چهار چرخشی کامل از مسائل تئوریک به تمرکز روی پراکتیس روانکاوانه را به اجرا در می‌آورد، همچنین در این فصل استفاده گسترده لاکان از مفاهیم هگلی و هایدگری توضیح داده می‌شود. نویسنده در این فصل کوشش میکند تا نقش و برخی از وظایف روانکاو را در جریان دیالوگ روانکاوانه روشن کند. بخش‌های بعدی به سایر نوشته‌هایی دهه ۱۹۵۰ و متون ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ می‌پردازند و نشان می‌دهند که لاکان چگونه دوباره و دوباره به موضوعات و مفاهیم بیان شده در سال ۱۹۵۳ بازگشته است، اغلب به منظور شرح و بسط نکات قبلی و گاهی اوقات به منظور بازبینی و دگرگون کردن صورتبندی‌های اولیه خود. فصل پنج با در نظر داشتن اینکه لاکان برای اولین بار با کار‌هایش در زمینه نقد ادبی در کشور‌هایی مثل آمریکا شناخته شده است اقدامات موثر او در ورود به عرصه‌ی نقد ادبی را مورد توجه قرار می‌دهد و چارچوبی برای ارزیابی برداشت‌های او از «نامه ربوده شده» ادگار آلن پو، «هملت» شکسپیر و «سه‌گانه» سوفوکل فراهم می‌سازد. فصل شش اولین سمینار منتشر شده لاکان، چهار مفهوم اساسی روانکاوی، را مورد بحث قرار می‌دهد و نشان می‌دهد که موضوعات مختلف سایر رشته‌ها چگونه وارد کار تئوریک لاکان شده‌اند، ادامه این فصل به اشکال توپوگرافیکی مانند گراف میل می‌پردازد که از سوی لاکان برای شرح روشن تئوری خود استفاده می‌شده است و در نهایت جنبه‌های مختلف تاکید لاکان درباره مقوله‌ی امر واقعی و تجدید نظر او در طول دهه ۱۹۶۰ درباره استفاده از برداشت‌های هایدگری را پیگیری میکند. فصل آخر کتاب تلاش میکند دو موضوع مورد علاقه لاکان را کند و کاو کند: مسئله‌ی روانکاوانه جنسیت زنانه و مسئله اساسا فلسفی ارزیابی ادعا‌های علم بودن روانکاوی. کتاب با شرح و بسط تئوری لاکان درباره جنسیت زنانه و بررسی برخی از جملات معروف او مانند «چیزی به نام رابطه جنسی وجود ندارد» به پایان می‌رسد.
این کتاب با ترجمه امیررضا حسینی منتشر خواهد شد.
عالی قشنگ بود