۱۹۰۱ ژاک-مری امیل لاکان، فرزند نخست آلفرد لاکان و امیلی بادری لاکان، در ۱۳ آوریل در پاریس متولد شد.
۱۹۱۶ هنگام حضور در دانشکده Jesuit Collège Stanislas مطالعه جدی فلسفه را شروع می‌کند و به آتئیسم گرایش پیدا می‌کند.
۱۹۱۹ آموزش پزشکی را در Faculté de médecine de paris شروع می‌کند.
۱۹۲۷ به عنوان پزشک انترن بیماری‌های روانی انتخاب می‌شود.
۱۹۳۰ در ماه‌های آگوست و سپتامبر همراه با کارل یونگ در کلینیک Burghôlzi در زوریخ تحصیل می‌کند.
۱۹۳۱ مدرک Diplôme de médecinelégiste را پس از ۳ سال کار در پزشکی قانونی دریافت می‌کند.
۱۹۳۲ مدرک دکترای روان‌پزشکی را پس از دفاع از پایان‌نامه خود در ۷ سپتامبر دریافت می‌کند. عنوان پایان‌نامه او «سایکوز پارانوئید در روابطش با شخصیت» بود. در بیمارستان سنت آن پاریس به مقام سرپرست کلینیک منصوب می‌شود.
۱۹۳۳ مقاله‌هایی درباره پارانویا در شماره اول مجله سورئالیست Le minotaur منتشر می‌کند. لاکان (همراه با رمون کنو، ژرژ باتای، موریس مرلو-پونتی و آندره برتون و سایرین) در سخنرانی‌هایی درباره هگل که از طرف الکساندر کوژو در École pratique des hautesétudes (تا ۱۹۳۹) ارائه می‌شدند به طور منظم شرکت می‌کند.
۱۹۳۴ در ژانویه با مری-لوئیس بلوندین ازدواج می‌کند. لاکان پس از شروع یک روانکاوی آموزشی با رودولف لونستاین در سال ۱۹۳۲ یا ۱۹۳۳ به (Société psychanalytique de Paris (SPP می‌پیوندد. این نهاد از سوی انجمن بین‌المللی روانکاوی (IPA) به رسمیت‌شناخته شده بود.
۱۹۳۶ در چهاردهمین کنگره IPA در مارین‌باد مقاله‌ا‌‌‌ی درباره «مرحله‌ی آینه‌ای» ارائه می‌کند.
۱۹۳۸ مقاله‌های او «Le complexe, facteur concret de la psychologie familiale» و «Les complexes familiaux en pathologie» در Encyclopédie française منتشر می‌شود.
۱۹۳۹ لاکان با هنرپیشه معروف سیلویا باتای (در اصل سیلویا مکلس) وارد رابطه می‌شود.
۱۹۴۰ لاکان برای رفتن به بیمارستان Val-de-Grâce آماده می‌شود.
۱۹۴۱ مری-لوئیس از لاکان جدا می‌شود. جودیت باتای (بعدتر جودیت لاکان) فرزند سیلویا باتای و ژاک لاکان به دنیا می‌آید.
۱۹۴۵ لاکان مقاله‌هایی درباره تئوری بازی ریاضیات در Cahiers d’art منتشر می‌کند.
۱۹۴۶ در SPP که مجددا احیا شده بود به عنوان نظریه‌پرداز اصلی مطرح می‌شود.
۱۹۴۹ لاکان به عنوان عضوی از کمیته‌ی آموزش SPP مقررات جدیدی را وضع می‌کند که راه را برای آموزش روانکاوی به دواطلبان غیرپزشک باز می‌کنند.
۱۹۵۱ یک سمینار آموزشی خصوصی درباره مطالعات موردی فروید برگزار می‌کند.
۱۹۵۳ انتخاب لاکان برای ریاست SPP در ۲۰ ژانویه درون SPP شکافی میان جناح پزشکی و جناح غیرپزشکی ایجاد می‌کند. در ماه ژوئن لاکان و دیگران تحت فشارهای زیاد از SPP استعفا می‌دهند و انجمن تخصصی دیگری با نام (Société française de psychanalyse (SFP ایجاد می‌کنند. در ۲۶ سپتامبر در رم متن «کارکرد و عرصه گفتار و زبان در روانکاوی» را به همراه یک گزارش شفاهی که SFP جدید را معرفی می‌کرد ارائه می‌کند. در نوامبر برای اولین بار سمینار آموزشی خود را در بیمارستان سنت آن برای عموم افتتاح می‌کند. لاکان با سیلویا باتای ازدواج می‌کند.
۱۹۵۶ شماره نخست مجله‌ی SFP با نام La psychanalyse به لاکان اختصاص داده می‌شود.
۱۹۵۹ در ماه ژوئیه SFP برای عضویت وابسته به IPA درخواست می‌دهد.
۱۹۶۱ در ماه اوت کمیته IPA توصیه می‌کند که SFP به یک گروه مطالعاتی زیر نظر IPA تبدیل شود و در مجموعه‌ای متشکل از بیست توصیه‌نامه عملا محروم کردن لاکان و نزدیک‌ترین پیروان او را از برنامه‌ی آموزشی SFP خواستار می‌شود.
۱۹۶۳ در ۱۳ اکتبر کمیته آموزشی SFP تحت فشار IPA اجازه لاکان برای ادامه کار در برنامه آموزشی SFP را رد می‌کند. این تصمیم در ۱۹ نوامبر از طرف کل SFP مورد حمایت قرار می‌گیرد. لاکان در ۲۰ نوامبر پایان سمینار خود را در بیمارستان سنت آن اعلام می‌کند.
۱۹۶۴ لاکان به دعوت فرناند برودل سمینار خود را در سایه حمایت École pratique des hautesétudes از سر می‌گیرد و به کمک لویی آلتوسر آموزش‌های عمومی خود را از ۱۵ ژانویه در École normale supérieure دوباره برگزار می‌کند. در ۲۱ ژوئن رسما آموزشگاه و انجمن جدیدی به نام École française de psychanalyse تاسیس می‌کند. بعدها اسم این انجمن به (École freudienne de Paris (EFP تغییر پیدا می‌کند.
۱۹۶۶ لاکان در ماه اکتبر به آمریکا سفر می‌کند، جایی‌که در سمپوزیوم «The Languages of Criticism and the Sciences of Man» که در دانشگاه جان هاپکینز برگزار شده بود شرکت می‌کند. نوشته‌ها، کتابی حجیم حاوی مقالات او، در نوامبر منتشر می‌شود و به سرعت پرفروش‌ترین کتاب پاریس می‌شود. دختر او جودیت با ژاک-آلن میلر ازدواج می‌کند.
۱۹۶۹ در ژانویه یک دپارتمان لاکانی روانکاوی در دانشگاه جدید و بحث برانگیز Paris-Vincenne تاسیس می‌شود. از لاکان خواسته می‌شود که École normale supérieure را ترک کند، علت این درخواست آن بود که آنها اعتقاد داشتند که لاکان به نحوی از انحاء مسئول انقلاب کارگری-دانشجویی می سال ۱۹۶۸ است. در پاییز سمینار او در آمفی‌تئاتر بزرگی در Facultéde droit نزدیک پانتئون از سر گرفته می‌شود.
۱۹۷۳ چهار مفهوم بنیادین روانکاوی، سمینار سال ۱۹۶۴، به عنوان اولین مجلد از مجموعه سمینار‌هایی که باید به دست ژاک-آلن میلر، داماد لاکان، ویرایش می‌شدند منتشر می‌شود. لاکان در یک مصاحبه دو قسمتی در تلویزیون فرانسه شرکت می‌کند.
۱۹۷۴ لاکان در طول تابستان و پاییز مسئولیت دپارتمان روانکاوی در دانشگاه Vincennes را بر عهده می‌گیرد، او ژاک آلن میلر را به مقام ریاست آن منصوب می‌کند و تحول اساسی در برنامه آموزشی آن را زیر نظر می‌گیرد.
۱۹۷۵ سمینار ۱۹۵۳-۱۹۵۴، مقالات فروید درباره تکنیک، و سمینار ۱۹۷۲-۱۹۷۳، بازهم، منتشر می‌شوند. لاکان در ماه‌های نوامبر و دسامبر به آمریکا سفر می‌کند و در دانشگاه ییل، دانشگاه کلمبیا و موسسه تکنولوژی ماساچوست سخنرانی می‌کند.
۱۹۷۷ برگزیده‌ای از نوشته‌ها و چهار مفهوم بنیادین روانکاوی به انگلیسی ترجمه و منتشر می‌شوند.
۱۹۷۸ سمینار ۱۹۵۴-۱۹۵۵، من در تئوری فروید و در تکنیک روانکاوی، منتشر می‌شود.
۱۹۷۹ لاکان و دخترش جودیت میلر Fondation du champ freudien را در ماه فوریه تاسیس می‌کنند. در سپتامبر ژاک-الن میلر به عضویت هیئت مدیره EFP برگزیده می‌شود، این انتخاب باعث اعتراضات گسترده درون سازمان می‌شود.
۱۹۸۰ لاکان EFP را در ۵ ژانویه به صورت یک جانبه منحل می‌کند. سمینار پایانی لاکان، انحلال!، شکل مجموعه‌ای از سخن‌ها و پیام‌های سرگشاده را به خود می‌گیرد که در رسانه‌های مختلف پاریسی منتشر می‌شوند. لاکان در ژوئیه به ونزوئلا سفر می‌کند تا اولین کنگره بین‌المللی Champ freudien را در کاراکاس افتتاح کند.EFP پس از ماه‌ها کش مکش حقوقی انحلال خود را در ۲۷ سپتامبر تایید می‌کند. لاکان École de la cause freudienne را در ماه اکتبر تاسیس می‌کند و عملا این اختیار را به ژاک-الن میلر می‌دهد تا در مقام جانشین او خدمت کند.
۱۹۸۱ لاکان پس از مبارزه طولانی با سرطان معده در ۹ سپتامبر درگذشت.